Lovro nekatuta eta triste dago. Bete bainuontzia urez eta begiratu txorrotatik erortzen diren tantei. Horietako batek ur azala jotzen duenean, Lovrok aitonarekin lehen aldiz arrantza egitera joan zeneko eguna gogoratzen du. Bere pentsamenduek arrain-urmaelera eramaten dute, eta bainuko soinu eta objektuek egun hartako oroitzapenak ekartzen dizkiote. Oroimenak eta errealitateak bat egiten dute.